登高

登高原文：

横槊能赋诗，下马具檄草。忠义乃天赋，勋名要时早。龙卧南阳客，鹰扬渭滨老。当其尚栖迟，众或轻潦倒。风云会相遇，氛祲当独扫。凤皇翔千仞，驽马顾栈皂。士为一饱谋，悬知不同道。
珍珠帘逗银蟾光，葳蕤绣帐垂兰堂。阿侬不似青楼娼，也学搊筝来奉郎。弦声未和频促柱，更启樱唇歌白苧。琼筵酒荐鲤鱼尾，洞房夜烧灯燄紫。翠被叠床春薿薿，骨醉锦鸳娇不起。花梢香露扑窗纱，一任井阑啼曙鸦。
赤墀同拜紫泥封，驷牡连征侍九重。惟有白须张司马，不言名利尚相从。
日坐缁帷手一编，鹤沙踪迹渺云烟。薰陶尽染芝兰气，矍铄谁量松柏年。白傅千篇难独美，陶潜五子让今贤。何须问取丹砂诀，共道先生是地仙。
发愤去函谷，从军向临洮。
灵兔脱颖铦如锥，束身归命供指挥。紫羊之肝青麟髓，相将水石同襟期。楮生辗转拂玉案，借问主人何所为。主人隐几鸣琴罢，春来公事方休假。官船几日到珠江，山川一路明如画。乘兴重来访旧游，藉草班荆理前话。林间飒飒风雨生，解衣磅礡深经营。须臾伸纸作大字，虎踞龙蟠雷乍惊。心王运臂臂运指，巨灵赑屃随驱使。临池飞出北溟鱼，含毫吸尽西江水。左拿右掣妙无端，一疾一徐皆至理。行乎其所不得不行，云傍马头生。止乎其所不得不止，山从人面起。鹅溪绢，剡溪纸，日与簿书堆案几。盘根错节何有哉，慧剑一挥胥披靡。从容阁笔为予言，我生能事聊如此。大通野老麋鹿群，见所未见闻未闻。置书怀袖日三复，逢人说项殊殷勤。昔之张芝今张旭，后有大令前右军。斯人家学溯源委，十三学书先草隶。蕉黄米蔡等秕糠，颜筋柳骨分精髓。撞破烟楼读父书，手泽羡君能述继。羡君不羡才与华，羡君不羡名与位。羡君下笔如有神，羡君能诗由夙慧。青云送入选官场，白社归来还及第。百千三昧何浅深，一悟了然无钜细。君不见公孙大娘舞剑器，草圣得之通妙谛。心灵手敏匪言传，破格超方须默契。也不即，也不离，此是灵山亲嘱累。慧业文人记得无，三生石上曾分袂。归去来，归去来，峡水峡山未迢递。留将一道无字碑，明日再来烦作记。

登高拼音解读：

héng shuò néng fù shī ，xià mǎ jù xí cǎo 。zhōng yì nǎi tiān fù ，xūn míng yào shí zǎo 。lóng wò nán yáng kè ，yīng yáng wèi bīn lǎo 。dāng qí shàng qī chí ，zhòng huò qīng liáo dǎo 。fēng yún huì xiàng yù ，fēn jìn dāng dú sǎo 。fèng huáng xiáng qiān rèn ，nú mǎ gù zhàn zào 。shì wéi yī bǎo móu ，xuán zhī bú tóng dào 。
zhēn zhū lián dòu yín chán guāng ，wēi ruí xiù zhàng chuí lán táng 。ā nóng bú sì qīng lóu chāng ，yě xué zǒu zhēng lái fèng láng 。xián shēng wèi hé pín cù zhù ，gèng qǐ yīng chún gē bái zhù 。qióng yàn jiǔ jiàn lǐ yú wěi ，dòng fáng yè shāo dēng yàn zǐ 。cuì bèi dié chuáng chūn nǐ nǐ ，gǔ zuì jǐn yuān jiāo bú qǐ 。huā shāo xiāng lù pū chuāng shā ，yī rèn jǐng lán tí shǔ yā 。
chì chí tóng bài zǐ ní fēng ，sì mǔ lián zhēng shì jiǔ zhòng 。wéi yǒu bái xū zhāng sī mǎ ，bú yán míng lì shàng xiàng cóng 。
rì zuò zī wéi shǒu yī biān ，hè shā zōng jì miǎo yún yān 。xūn táo jìn rǎn zhī lán qì ，jué shuò shuí liàng sōng bǎi nián 。bái fù qiān piān nán dú měi ，táo qián wǔ zǐ ràng jīn xián 。hé xū wèn qǔ dān shā jué ，gòng dào xiān shēng shì dì xiān 。
fā fèn qù hán gǔ ，cóng jun1 xiàng lín táo 。
líng tù tuō yǐng tiǎn rú zhuī ，shù shēn guī mìng gòng zhǐ huī 。zǐ yáng zhī gān qīng lín suǐ ，xiàng jiāng shuǐ shí tóng jīn qī 。chǔ shēng niǎn zhuǎn fú yù àn ，jiè wèn zhǔ rén hé suǒ wéi 。zhǔ rén yǐn jǐ míng qín bà ，chūn lái gōng shì fāng xiū jiǎ 。guān chuán jǐ rì dào zhū jiāng ，shān chuān yī lù míng rú huà 。chéng xìng zhòng lái fǎng jiù yóu ，jiè cǎo bān jīng lǐ qián huà 。lín jiān sà sà fēng yǔ shēng ，jiě yī páng bó shēn jīng yíng 。xū yú shēn zhǐ zuò dà zì ，hǔ jù lóng pán léi zhà jīng 。xīn wáng yùn bì bì yùn zhǐ ，jù líng bì xì suí qū shǐ 。lín chí fēi chū běi míng yú ，hán háo xī jìn xī jiāng shuǐ 。zuǒ ná yòu chè miào wú duān ，yī jí yī xú jiē zhì lǐ 。háng hū qí suǒ bú dé bú háng ，yún bàng mǎ tóu shēng 。zhǐ hū qí suǒ bú dé bú zhǐ ，shān cóng rén miàn qǐ 。é xī juàn ，yǎn xī zhǐ ，rì yǔ bù shū duī àn jǐ 。pán gēn cuò jiē hé yǒu zāi ，huì jiàn yī huī xū pī mí 。cóng róng gé bǐ wéi yǔ yán ，wǒ shēng néng shì liáo rú cǐ 。dà tōng yě lǎo mí lù qún ，jiàn suǒ wèi jiàn wén wèi wén 。zhì shū huái xiù rì sān fù ，féng rén shuō xiàng shū yīn qín 。xī zhī zhāng zhī jīn zhāng xù ，hòu yǒu dà lìng qián yòu jun1 。sī rén jiā xué sù yuán wěi ，shí sān xué shū xiān cǎo lì 。jiāo huáng mǐ cài děng bǐ kāng ，yán jīn liǔ gǔ fèn jīng suǐ 。zhuàng pò yān lóu dú fù shū ，shǒu zé xiàn jun1 néng shù jì 。xiàn jun1 bú xiàn cái yǔ huá ，xiàn jun1 bú xiàn míng yǔ wèi 。xiàn jun1 xià bǐ rú yǒu shén ，xiàn jun1 néng shī yóu sù huì 。qīng yún sòng rù xuǎn guān chǎng ，bái shè guī lái hái jí dì 。bǎi qiān sān mèi hé qiǎn shēn ，yī wù le rán wú jù xì 。jun1 bú jiàn gōng sūn dà niáng wǔ jiàn qì ，cǎo shèng dé zhī tōng miào dì 。xīn líng shǒu mǐn fěi yán chuán ，pò gé chāo fāng xū mò qì 。yě bú jí ，yě bú lí ，cǐ shì líng shān qīn zhǔ lèi 。huì yè wén rén jì dé wú ，sān shēng shí shàng céng fèn mèi 。guī qù lái ，guī qù lái ，xiá shuǐ xiá shān wèi tiáo dì 。liú jiāng yī dào wú zì bēi ，míng rì zài lái fán zuò jì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

登高相关翻译

（22）月华：月光。
⑭波：一作“陂”。
③昆山玉碎凤凰叫：昆仑玉碎，形容乐音清脆。昆山，即昆仑山。凤凰叫，形容乐音和缓。芙蓉泣露、香兰笑：形容乐声时而低回，时而轻快。
③“浮云”两句：形容音乐飘逸悠扬。

登高相关赏析

上片重在赞扬赵晦之不以个人升沉得失萦怀的胸襟和品德。开头一句“贤哉令尹”，赞颂之情溢于言表。接着以“三仕已之无喜愠”来加以申述。这里运用了出自《论语·公冶长》篇中的典故，概括了赵晦之出仕与罢官两方面的经历，以及赵晦之的忘怀得失的主观态度。在官位观念极重的封建时代，赵晦之这种超脱的态度是十分难得的，所以苏轼以“贤哉令尹”相许。苏轼这样措辞，表达了苏轼对失官的友人的理解、敬重和宽慰。后两句转到说苏轼自己，很有点自愧不如、自惭形秽的意思。这是苏轼的谦虚，而苏轼对赵晦之的推重以及惜才的心理，也见于言外了。

作者介绍

戴寥 生平不详。《全唐诗逸》收诗2句，录自日本大江维时编《千载佳句》卷下。