湘灵歌

湘灵歌原文：

伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
三十年前湓浦尉，五千里外解符归。庐山相见应相笑，为借云泉一濯衣。
绣幕香帏隐日华，金鞍玉辔巧矜誇。深山雾雨貙生虎，大海波涛虺作蛇。朴樕有枝寒集鹊，梧桐无叶夜啼鸦。凉风袅袅吹游子，何处松楸是汝家。
宇宙茫茫一画图，葫芦依样换青蚨。白头牛马应人贱，黄卷儿孙可自娱。挟策未能干富贵，谈兵何处友屠沽。冰霜寂寞天涯客，潦倒乾坤一饿夫。
遇险思共济，胡粤无异心。而我与夫子，义烈真断金。阴崖避飞雨，群龙方恕吟。岩中歌式微，相和相知音。
黄艳花前白颔翁，忆君诗思入霜风。如今相去犹未远，明年把酒望江东。
嶰管飞葭方孟签，青女仍前行夜恶。连日东风料峭寒，黄鹂声断梅花落。客来武夷访灵踪，八字洞门无锁钥。溪头昨夜添新雨，桃片满溪红灼灼。苍苔满地空绿勺，芳草无言烟漠漠。捣药声乾丹井寒，蜡桥一断收霞幕。千古松风学凤笙，向晚清客满林壑。山光不动旧松竹，洞中惨惨悲猿鹤。机岩学馆空无人，紫领丹丘久萧索。雾暗平林虎长啸，碧潭生花老龙跃。峭崖飞鸟不敢过，万丈苍琼真峻削。山中金蟾不可寻，石边且取黄芝嚼。我生逍遥事落魄，泉石烟霞得真乐。身披绿麻戴青蒻，横担碧藜蹑芒屩。只爱山林厌城郭，却厌膏粱爱藜藿。冷眼石上入华胥，梦见太虚无斧凿。朅来洞中未半饷，转眼又觉经旬朔。今朝云头雨收脚，欲归又被溪山缚。欲作此地三间茅，朝餐红霞暮饮瀑。已有神仙分定缘，定知道外无乾坤。只愁天上多官府，九转丹成未敢吞。
万叠青山百尺楼，倚栏空翠泼双眸。波澄碧簟铺沙际，霜重红绡剪树头。玉洞月明丹火冷，宝坛风细剑光流。平生作客多秋兴，便拟登临赋远游。
昔我游漳河，遘子结欢好。穆生携其醴，邃古恣搜讨。及乎承平日，子壮予亦老。朔风吹飞藿，倏忽辞中道。为合长苦晚，为别长苦早。蒲柳不待冬，引分就枯槁。寄言和氏璧，斯世方共宝。为照当有时，有光且自葆。
边头八月秋田熟，南村北村夜舂粟。大平车子走无轮，载米入场声辘辘。官置斗斛人处碍，市谷日与时低昂。得钱却载车上去，出门掉臂归山乡。老翁扶杖笑且语，大儿踏歌小儿舞。酒酣歌罢喜复悲，却忆前年输糴苦。田头刈禾人未归，吏已打门嗔我迟。名为和糴实强取，使我父子长寒饥。今年官场有糴米，卖米是钱固其理。力排众议改旧法，闻说郎中人姓李。小民无力酬天公，但愿谷米年年丰。年年与官足兵食，三军饱食眠秋风。郎中归坐天子侧，更与小民说休戚。莫使明年开糴，老翁还作前年泣。

湘灵歌拼音解读：

yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
sān shí nián qián pén pǔ wèi ，wǔ qiān lǐ wài jiě fú guī 。lú shān xiàng jiàn yīng xiàng xiào ，wéi jiè yún quán yī zhuó yī 。
xiù mù xiāng wéi yǐn rì huá ，jīn ān yù pèi qiǎo jīn kuā 。shēn shān wù yǔ chū shēng hǔ ，dà hǎi bō tāo huī zuò shé 。pǔ sù yǒu zhī hán jí què ，wú tóng wú yè yè tí yā 。liáng fēng niǎo niǎo chuī yóu zǐ ，hé chù sōng qiū shì rǔ jiā 。
yǔ zhòu máng máng yī huà tú ，hú lú yī yàng huàn qīng fú 。bái tóu niú mǎ yīng rén jiàn ，huáng juàn ér sūn kě zì yú 。jiā cè wèi néng gàn fù guì ，tán bīng hé chù yǒu tú gū 。bīng shuāng jì mò tiān yá kè ，liáo dǎo qián kūn yī è fū 。
yù xiǎn sī gòng jì ，hú yuè wú yì xīn 。ér wǒ yǔ fū zǐ ，yì liè zhēn duàn jīn 。yīn yá bì fēi yǔ ，qún lóng fāng shù yín 。yán zhōng gē shì wēi ，xiàng hé xiàng zhī yīn 。
huáng yàn huā qián bái hàn wēng ，yì jun1 shī sī rù shuāng fēng 。rú jīn xiàng qù yóu wèi yuǎn ，míng nián bǎ jiǔ wàng jiāng dōng 。
jiè guǎn fēi jiā fāng mèng qiān ，qīng nǚ réng qián háng yè è 。lián rì dōng fēng liào qiào hán ，huáng lí shēng duàn méi huā luò 。kè lái wǔ yí fǎng líng zōng ，bā zì dòng mén wú suǒ yào 。xī tóu zuó yè tiān xīn yǔ ，táo piàn mǎn xī hóng zhuó zhuó 。cāng tái mǎn dì kōng lǜ sháo ，fāng cǎo wú yán yān mò mò 。dǎo yào shēng qián dān jǐng hán ，là qiáo yī duàn shōu xiá mù 。qiān gǔ sōng fēng xué fèng shēng ，xiàng wǎn qīng kè mǎn lín hè 。shān guāng bú dòng jiù sōng zhú ，dòng zhōng cǎn cǎn bēi yuán hè 。jī yán xué guǎn kōng wú rén ，zǐ lǐng dān qiū jiǔ xiāo suǒ 。wù àn píng lín hǔ zhǎng xiào ，bì tán shēng huā lǎo lóng yuè 。qiào yá fēi niǎo bú gǎn guò ，wàn zhàng cāng qióng zhēn jun4 xuē 。shān zhōng jīn chán bú kě xún ，shí biān qiě qǔ huáng zhī jiáo 。wǒ shēng xiāo yáo shì luò pò ，quán shí yān xiá dé zhēn lè 。shēn pī lǜ má dài qīng ruò ，héng dān bì lí niè máng juē 。zhī ài shān lín yàn chéng guō ，què yàn gāo liáng ài lí huò 。lěng yǎn shí shàng rù huá xū ，mèng jiàn tài xū wú fǔ záo 。qiè lái dòng zhōng wèi bàn xiǎng ，zhuǎn yǎn yòu jiào jīng xún shuò 。jīn cháo yún tóu yǔ shōu jiǎo ，yù guī yòu bèi xī shān fù 。yù zuò cǐ dì sān jiān máo ，cháo cān hóng xiá mù yǐn bào 。yǐ yǒu shén xiān fèn dìng yuán ，dìng zhī dào wài wú qián kūn 。zhī chóu tiān shàng duō guān fǔ ，jiǔ zhuǎn dān chéng wèi gǎn tūn 。
wàn dié qīng shān bǎi chǐ lóu ，yǐ lán kōng cuì pō shuāng móu 。bō chéng bì diàn pù shā jì ，shuāng zhòng hóng xiāo jiǎn shù tóu 。yù dòng yuè míng dān huǒ lěng ，bǎo tán fēng xì jiàn guāng liú 。píng shēng zuò kè duō qiū xìng ，biàn nǐ dēng lín fù yuǎn yóu 。
xī wǒ yóu zhāng hé ，gòu zǐ jié huān hǎo 。mù shēng xié qí lǐ ，suì gǔ zì sōu tǎo 。jí hū chéng píng rì ，zǐ zhuàng yǔ yì lǎo 。shuò fēng chuī fēi huò ，shū hū cí zhōng dào 。wéi hé zhǎng kǔ wǎn ，wéi bié zhǎng kǔ zǎo 。pú liǔ bú dài dōng ，yǐn fèn jiù kū gǎo 。jì yán hé shì bì ，sī shì fāng gòng bǎo 。wéi zhào dāng yǒu shí ，yǒu guāng qiě zì bǎo 。
biān tóu bā yuè qiū tián shú ，nán cūn běi cūn yè chōng sù 。dà píng chē zǐ zǒu wú lún ，zǎi mǐ rù chǎng shēng lù lù 。guān zhì dòu hú rén chù ài ，shì gǔ rì yǔ shí dī áng 。dé qián què zǎi chē shàng qù ，chū mén diào bì guī shān xiāng 。lǎo wēng fú zhàng xiào qiě yǔ ，dà ér tà gē xiǎo ér wǔ 。jiǔ hān gē bà xǐ fù bēi ，què yì qián nián shū dí kǔ 。tián tóu yì hé rén wèi guī ，lì yǐ dǎ mén chēn wǒ chí 。míng wéi hé dí shí qiáng qǔ ，shǐ wǒ fù zǐ zhǎng hán jī 。jīn nián guān chǎng yǒu dí mǐ ，mài mǐ shì qián gù qí lǐ 。lì pái zhòng yì gǎi jiù fǎ ，wén shuō láng zhōng rén xìng lǐ 。xiǎo mín wú lì chóu tiān gōng ，dàn yuàn gǔ mǐ nián nián fēng 。nián nián yǔ guān zú bīng shí ，sān jun1 bǎo shí mián qiū fēng 。láng zhōng guī zuò tiān zǐ cè ，gèng yǔ xiǎo mín shuō xiū qī 。mò shǐ míng nián kāi dí ，lǎo wēng hái zuò qián nián qì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

湘灵歌相关翻译

①馈妇：做饭的妇人。
①连州：地名，治所在今广东连县。村墟：村落。墟，即虚，集市。郡楼：郡城城楼适：偶然，恰好。俚歌：民间歌谣。俟：等待。采诗者：采集民谣的官吏。

湘灵歌相关赏析

管子曰：“仓廪实而知礼节。”民不足而可治者，自古及今，未之尝闻。古之人曰：“一夫不耕，或受之饥；一女不织，或受之寒。” 生之有时，而用之亡度，则物力必屈。古之治天下，至孅至悉也，，故其畜积足恃。今背本而趋末，食者甚众，是天下之大残也；淫侈之俗，日日以长，是天下之大贼也。残贼公行，莫之或止；大命将泛，莫之振救。生之者甚少，而靡之者甚多，天下财产何得不蹶！
做人要讲究诚信，不能因为自己的快乐或事情就违背承诺。
在一定的条件下，好事和坏事是可以互相转换的，坏事可以变成好事，好事可以变成坏事。“塞翁失马”的故事在民间流传了千百年。无论遇到福还是祸，要调整自己的心态，要超越时间和空间去观察问题，要考虑到事物有可能出现的极端变化。

作者介绍

杨修 唐同州冯翊人。杨发子。宣宗大中元年进士。官终殿中侍御史。有俊才，尤能为歌诗。发兄弟四人，乘与诸群从皆以文学登高第，时号“修行杨家”。